Goodbye Glasgow

Bezoek uit Nederland:

Enkele dagen na mijn tentamens is mijn huisgenoot, Jorn, uit Nederland hier langs gekomen. Samen hebben we echt een geweldige week gehad en ik heb hem veel laten zien van Glasgow. We hebben de universiteit zelf bezichtigd natuurlijk en met een tourbus hebben we alle belangrijke bezienswaardigheden in Glasgow gezien. Daarnaast heb ik alle leuke plaatsen in het West End laten zien, zoals Oran Mor, Ashton Lane, Coopers, Grosvenor Café en de Viper. We zijn nog uitgeweest in het City Centre en zijn naar de hoogste bioscoop van de wereld geweest, de Cineworld in Glasgow. Alles bij elkaar opgeteld was het echt een gezellige week en hartstikke leuk om in het echt te laten zien waar je hier hebt gewoond, gestudeerd en uit bent gegaan.

Na de week met bezoek was als afsluiting nog de finale van de Champion’s League. Nog nooit heb ik Coopers zo druk gezien als op die avond. Een uur voor de wedstrijd begon, was het al zo druk dat er niemand meer binnengelaten werd en twee uur voor de wedstrijd was het laatste tafeltje al bezet. Iedereen stond dan ook echt tegen elkaar aangedrukt en het leek wel een oven, zo warm was het. Al die ongemakken was het wel waard, want het was een mooie finale om te kijken daar.

Na het bezoek van Jorn was het tijd om hier te werken aan mijn afsluiting hier. Ik heb de benodigde papieren laten ondertekenen, zoals een bewijs dat ik hier gestudeerd heb en mijn studieresultaten worden per post opgestuurd naar Nederland. Als laatste heb ik een verslagje gemaakt over mijn ervaring hier over het studeren in het buitenland. Met dit alles achter de rug was het dan tijd om de laatste afscheidsfeestjes af te gaan en daarmee waren de laatste twee weken begonnen.

Afscheid:

Iedereen had zijn terugreis ondertussen al gepland en in de afgelopen weken zijn de meesten al naar huis gegaan. Als eerste hebben we met alle Nederlanders een afscheidsavond gehad in onze standaardcafé van de International Society, daarna heb ik afscheid genomen van mijn goede Amerikaanse, Australische en Canadese vrienden: Hillary, Shannon en Quinn. De week daarna was het tijd voor Robyn en Jeff uit Canada om afscheid te nemen en zijn we met zijn allen voor een laatste keer naar de film gegaan. Als laatste was het tijd voor het uitzwaaien van mijn pilsmaatje Simon. Met Simon ben ik nog een laatste avond uitgegaan in Glasgow hier en hebben we er nog een mooie laatste avond van gemaakt in Kushion. Afgelopen zondag ben ik nog even gedag gaan zeggen aan de mensen van de parochie waar ik naar de kerk ben gegaan en heb ik daar mijn laatste stuk pizza na de mis gegeten.

Deze week was het voor de rest alleen nog maar mijn vertrek voorbereiden, oftewel inpakken en schoonmaken. Vanavond neem ik zelf nog even afscheid van Glasgow. Mijn vader komt met het vliegtuig om mij op te halen en te helpen met bagage, dus we gaan nog even gezellig samen uit eten hier. En voor mij wordt het, als afscheidsdiner, de lekkernij van Schotland: haggis.

Herinneringen:

Het afgelopen half jaar hier heb ik het enorm leuk gehad en dit is echt een geweldige ervaring geweest. Ik zal dan ook veel goede herinneringen en vriendschappen mee terugnemen naar Nederland. Aan de ene kant is het jammer om hier weg te gaan, en aan de andere kant is het ook weer goed om naar huis te gaan. Met dit weblog heb ik mijn belevenissen hier en alle gebeurtenissen uit Schotland bijgehouden voor iedereen thuis, maar helaas zal ik nooit het gevoel kunnen beschrijven hoe het is om hier te leven.

Het gevoel dat je hebt als je de drukke Byres Road afloopt, waar altijd auto’s weer in de file staan. Langs alle lunchzaakjes, koffiezaakjes, winkeltjes en restaurantjes aan de ene kant van de stoep en de zwervers met hun witte plastic bedelbekers aan de stoeprand. Iedereen met flyers of straatkranten in de hand ontwijkend. Oversteken zodra je in de verte de piep van het voetgangerslicht hoort dat op groen springt. Mijn deur uitlopen, mijn straat uitlopen en meteen Byres Road, tussen de auto’s door zigzaggend, oversteken om mijn Tesco supermarkt binnen te gaan voor je boodschappen.

Het gevoel dat je hebt als je ’s morgens naar college gaat en de heuvel van de universiteit opklimt. Eindelijk wordt het een stukje vlakker en makkelijker lopen en dan kom je bij het hekwerk om de oude gebouwen. Je loopt door de poort naar binnen en vervolgens via de ingang van de Main Building klim je de trappen op naar de binnenplaatsen. Snel loop je door de zuilengang en onder de hoge toren van de universiteit door om je naar je college te haasten.

Het gevoel dat je hebt als de pubs hier voor elk sportevenement volstromen met mensen. De drukte van de mensen en het fijne gevoel van de pubcultuur. Het gejuich van de supporters beneden in Coopers bij een doelpunt en het gejuich van de supporters boven in Coopers bij een tegendoelpunt. De eeuwige discussies met Simon tijdens elke wedstrijd over wie nu de betere partij was.

Het gevoel dat je hebt als je in het West End bent, de studentenbuurt. Je loopt richting de bibliotheek en op de eerste hoek, bij het koffieplaatsje Smug kom je een vriend van je tegen. Je stopt en maakt even een praatje om daarna weer door te gaan. Je loopt verder en op de volgende hoek kom je een vriendin tegen waar je even hoi tegen moet zeggen. Vervolgens haast je verder richting de bibliotheek en op de laatste hoek kom je nog een groepje vrienden tegen waarmee je eerst gezellig iets gaat drinken op Ashton Lane om daarna opnieuw te proberen bij de bibliotheek te komen.

Het gevoel dat je hebt als je uitgaat in Glasgow. Altijd de mogelijkheid hebben om ergens naar een goede gelegenheid of club te gaan, elke dag van de week. Precies weten welke club goed is op welke dag en waar je de vrijkaartjes kan krijgen voor die club. Altijd een goedkope taxi terug kunnen nemen.

Het gevoel dat je hebt als je thuis in je kamertje zit. Starend uit je raam over de stad en richting de universiteit. Op een zonnige dag in het privépark van de omwonenden kunnen zitten en genieten van een mooie dag in Schotland (zeldzaam!). Thuiskomen na een avondje uit of na een dag op de universiteit en mijn licht hellende straat oplopen naar het laatste huis voor de ronde bocht, de trappen op lopen naar de dubbele voordeur. De imposante hal inlopen en door het trappenhuis nog twee trappen op moeten sjokken naar mijn appartement op de tweede verdieping.

Morgen zal ik de reis andersom maken: ik zal mijn appartement uitkomen, twee trappen omlaag lopen, de hal door, de voordeur openmaken, de trappen aflopen en afslaan naar Byres Road. Achter mij zal ik na twee stappen op de straat de voordeur van het huis voor de laatste keer in het slot horen vallen..

University of Glasgow.